Master Musicians of Jajouka - Brian Jones Presents the Pipes of Pan at Joukouka (1971)

De Rolling Stones hadden in 1967 een aantal juridische maar ook drugs problemen op te lossen en Keith Richards en Brian Jones vluchtten naar Marokko om een beetje rust van de media te vinden.

Hier kwam Brian Jones ook in contact met de super hippie Brion Gysin maar ook met Hamri die later de originele hoes van “Brian Jones presents the pipes of Pan at Joujouka" tekende. Die hoes laat trouwens Brian Jones en de muzikanten van Joujouka zien. Kunstenaar en schrijver Brion Gysin was een kennis van de amerikaanse schrijver Paul Bowles die in Tangier leefde en via Brion Gysin kwam Brian Jones ook in contact met marokkaanse muzikanten en kwam in het marokkaans bergdorp Joujouka terecht (Joujouka vertaald is : Something good will come to you) en was ook meteen in ban van hun muziek.

Jajouka is een marokkaans bergdorp en was heel bekend bij Hippies, Beatniks, Goeroes en kunstenaars zoals Brion Gysin en Paul Bowles. Deze mensen waren door hun muziek gefascineerd. In Jajouka wordt eenmaal per jaar door de dorpelingen een vruchtbaarheidscultus gevierd die door Gysin voor een gedegenereerde vorm van het romeinse Lupercalia werd beschouwd, die rite ter verering van de grote god Pan.

Brian Jones was in deze tijd de meest experimentele muzikant van de Stones en was gefascineerd door deze, meer dan 4000 jaar oude muziek, die een diepe indruk op hem achterliet en hij wilde deze muziek ook in de Rolling Stones muziek integreren. Zoals Anita Pallenberg later zei: “Brian wanted to learn the secrets of the Joujoukan music and incorporate it into the sound of the Rolling Stones”.

In 1968 heeft Brian Jones dan deze plaat met George Chkiantz sound engineer van E.M.I.’s London studio, zijn vriendin Suki Potier en Gysin met een portable two track Uher recorder opgenomen en later in London nog adding stereo phasing, echo en andere effekten bijgevoegd. Brian Jones was alleen de producer en deed op deze plaat niet mee. Zogezien is dit ook geen Brain Jones solo plaat maar meer een Brian Jones project. Brian Jones heeft deze plaat opgenomen met de marokkaanse group de Master Musicians of Jajouka. Deze plaat is zo live dat je in de achterground honden hoort blaffen en de marokkaanse muzikanten hun waterpijpen kan horen roken. Dit album is opgenomen met wilde fluitisten, met een groot aantal drummers en hoorn muziek en ook soms met achtergrond gezang en traditionele marokkaanse muziekinstrumenten. Zeker honderd muzikanten deden mee aan deze opname sessie en leverden hun bijdrage voor deze intensieve en krachtige arabische rituele muziek. Gevarieerde melodiën die geen eind lijken te hebben uitgevoerd door dissonerende doedelzakinstrumenten die onder stampende drums en loeïende vrouwenstemmen door de gehoorgangen razen. Rauwe trancemuziek die de beluisteraar net als een sterke wind door de dunne lucht over de bergen van zoutgesteente draagt. Het is een 4000 jaar oude rock 'n roll band!

Brian Jones wilde dit album in 1969 in de handel brengen maar overleed onder misterieuze omstandigheden en "Brian Jones presents the Pipes of Pan at Joujouka" kwam dan 1971 in de handel en was het eerste album op het eigen Rolling Stones label maar ook de eerste plaat met muziek die men later “World Music”. noemde.

Tot aan vandaag heeft Brian Jones bij marokkaanse muzikanten een groot aanzien en ze zingen nog steeds: Ali Brahim Jones, Jajouka Rolling Stones, Ali Brahim Jones, Jajouka really stoned. Hamri heeft de lyrics voor “Brian Jones Joujouka very Stoned” geschreven en deze song is in Marokko heel populair. Brian Jones marokkaanse invloed is tot vandaag in de Stones muziek te horen, zoals heel duidelijk in Beggar's Banquet. In de Jean-Luc-Godhard film Sympathy For The Devil speelt Charlie Watts tijdens een rehearsal Jajouka drums. En in 1989 zijn de Rolling Stones in Tangiers geweest en hebben in drie dagen Continental Drift met de Master Musicians of Jajouka en Bachir Attar voor hun Steel Wheels album opgenomen. Na de opname session voor deze track was Mick Jagger ook op bezoek in het dorp Jajouka

Joujouka is een klein dorp met ca. 500 inwoners aan de rand van het Rif gebergte in Zuid-Marokko. De huizen zijn spierwit en hebben felle blauwe deuren en ramen. Het is geen gewoon dorp, het is het tehuis van een muzikale elite uit Perzië die in de 9e en 10e eeuw n.C. naar Marokko zijn getrokken. In het dorp is nog steeds de magische, helende en therapeutische effect merkbaar van de muziek die deze muzikanten destijds gemaakt hebben en die na eeuwen nog zo wordt gemaakt.

De lijst van muzikanten en andere artiesten die naar Joujouka kwamen om muzikale en spirituële inspiratie te vinden is groot. De in Tanger woonachtige dichters Brion Gysin, William S. Burroughs en Paul Bowles maar ook Brian Jones en free jazz pioneer Ornette Coleman hebben hier hun inspiratie gezocht.

Ook Timothy Leary heeft van de Master Musicians gehoord en bood hun LSD aan maar Brion Gysin wist dit te verhinderen. Brian Jones had voor zijn trip naar Marokko van dit dorp gehoord en was geïnteresseerd zelf kennis met deze muziek te maken. Brian was ernstig ziek, leed aan asthma, was paranoid, zijn gebruik van acid trips en LSD was enorm, Brian had poblemen met de rest van Stones gehad, hij wist dat hij zijn vriendin Anita Pallenberg aan Keith Richards zou verliezen.... Brian hoopte dat deze muziek en de werk aan een album met de muzikanten van Jajouka hem misschien konden helpen.

Tijdens de opname van dit album kwam de free jazz pioneer Ornette Coleman naar Joujouka om aan deze opname mee te doen maar de combinatie van twee muzikale werelden werkte niet omdat Coleman's individualistische improvisaties niet met marokkaanse muziek te verbinden/mixen was. Coleman heeft jaren later nog een poging gedaan maar ook dit project heeft het licht van de dag niet gezien.

Ook David Cronenberg was onder de indruk van deze muziek en een deel van de soundtrack voor Naked Lunch is Jajouka muziek.

Interessante en behoorlijk informatieve stukken over dit project van wijlen Stone Brian Jones, door Harold ( niet meer aktief hier kennelijk.)
Zoals beschreven, Jones speelt hier niet op mee, maar is een producer en vooral liefhebber.
Apart dat er geen reactie's volgden door de echte Stonesfans.
Het geeft duidelijk aan dat Brian Jones duidelijk nog wel noten op zijn zang had, en het meer ging zoeken in het experiment/ worldmusic.
Het is uiteraard niet meer na te gaan of Jones nog iets composorisch in hem had, maar als all-round muzikant was er zeker nog veel voor hem weggelegd.

Ik ken dit album niet, vraag mij ook af of het te krijgen is, maar interessant is het zeker.
Nogmaals; twee mooie stukken hierboven.