Gorki - Ik Ben Aanwezig (1998)

Ik heb wat met Luc de Vos. Het gros van zijn liedjes raken mij, raken mij diep. De ogenschijnlijk simpele teksten hebben, voor mij, een onge-evenaarde gelaagdheid. Gorki luisteren staat voor mij gelijk aan een bal in mijn keel en kippenvel tot in mijn tenen. Hij weet mij te raken dus.
Dit album is werkelijk het sterkste wat ze ooit hebben gemaakt, Wat mij betreft. Alles is goed, maar deze springt er uit.
Fantastisch!

De taal is een beestje dat eerst getemd moet worden voordat je het stijlvol kunt berijden. Helaas zijn maar weinig nederlandstalige tekstdichters hiervan op de hoogte, zodat we te vaak met teksten van Bløfniveau worden geconfronteerd (luister naar "Aan de Kust" en tel de clichés). Gelukkig hebben we nog altijd Luc de Vos met zijn niet altijd even begrijpelijke, maar o zo fraaie teksten.

De brief werd verzonden
met hartstocht en liefde
er is hoop een antwoord
Wij dansen en zingen

Met ons blinde geloof
in de loterij
de komeet die moest komen
Wij dansen en zingen

....

Ze wandelen op Mars
In Letland heerst Vrede
we moeten niet klagen
Wij dansen en zingen

...

Ons plan is onzeker
De toekomst is duister
Maar hoort u ons klagen?
Wij dansen en zingen


En dan hoor je nog niet eens het sombere driekwartsmaatje dat deze tekst omlijst!

Ik vergelijk "onze" taal altijd met een doos Zwitserse Caran d'Aches-kleurpotloden. Hoe meer contextgerichte woorden (verwar het niet met synoniemen - anders zeg je twee maal hetzelfde ), hoe kleurrijker (én fijnmaziger ) de conversatie.

Hoe beter de conversatie, hoe minder grijze zones tijdens het schrijven of spreken

Wat natuurlijk niet belet dat je met grijze potloden ook mooie schetsen kan creëeren, maar het lijkt mij dat je daarvoor eerst het gele gamma kleuren min of meer onder de knie moet hebben. In het detail schuilt het algemene, maar daarvoor moet je wel het algemene kennen

Bon, terug naar Gorki. Vreemd genoeg werd deze plaat niet zo goed ontvangen hier ten lande, de Attie Bauw-productie werd versleten als misplaatste technische pocherigheid.

Attie Bauw zou een geforceerde evocatie van het "OK Computer" geluid beoogd hebben. Misschien wou Luc De Vos gewoon 'ns een "breed" geproducete plaat.

Een langspeler moet toch niet altijd klinken alsof hij in het duivenhok is opnomen, vooraleer hij "warm" bevonden wordt

Natuurlijk is er wel iets te zeggen voor het feit dat "Wij dansen en zingen" wel iets weg heeft van "In the neighborhood" van Tom Waits. Maar hindert dat ... je kunt je op heel wat minder aangename speelterreinen begeven

Daar zeg je zoiets! Dat had ik dus nog helemaal niet herkend.
Overigens vind ik de productie eigenlijk wel bij de muziek passen. De muziek is behoorlijk traditioneel en een al te hippe productie zou dan enigszins misplaatst zijn.

Het titelnummer en samenzang met Tom Barman geeft me nog altijd kippenvel!

Kippenvel ... jaaaaaaa. Het titelnummer bezorgt mij het gevoel dat ik met een niet-aangebroken fles peperdure Chardonnay moet aanbellen bij mijn naaste buur. Om samen met hem de problemen die onze wereld teisteren met kundig brein te analyseren, dit alvorens een potentiële universumreddende oplossing te poneren.

Na zo'n twee à drie uur pimpelplezier zullen we dan elkaar in de armen vallen en de lof zingen over de schepping en hoe goed de mensen wel niet zijn voor elkaar. Ik zal mijn buur zijn pocket-vrouwtje over haar lief klein hoofdje zacht strelen en met ten hemel geheven hand een vleiende rede houden over de raadselachtigheid van het geslacht Vrouw.

Wanneer het Raadsel Vrouw me plotseling ontglipt tijdens mijn kundig georchestreerde speech, en ik in weelderige, zilte tranen uitbarst - zullen mijn buur en z'n lieftallig vrouwtje me als een pasgeboren baby met behoedzame hand over het bolletje aaien en me toefluisteren: "Het komt allemaal goed in dit bestaan"

Zo doorbreekt een popplaat de betonnen muren waarachter mensen zich schuilhouden

Mooi gesproken. Jammer dat mijn bovenbuurman een Pool is die vriendelijk kan lachen, maar wel in het Pools, en dat mijn benedenbuurman al vele jaren volstrekt non-communicatief is. Zo wordt het met die wereldvrede natuurlijk nooit wat.

Maar wel mooi hoor, dat titelnummer

Spijtig dat je bovenbuur non-communicatief is. De wil tot communiceren is het humus voor de maatschappij van morgen

(ik vond - het wordt later op de avond - tijd voor een streepje wollig, knus schrijven ).

Hippoliet, waar is dat vitriool om in mijn toetsenbord te gieten?

Punk Is Dood. WAT een nummer!

Deze Ik Ben Aanwezig behoort zonder twijfel tot het beste werk van mijn favoriete Nederlandstalige band. Hoewel ik dit album niet zo heel vaak meer uit de platenkast pluk (vroeger heb ik deze werkelijk grijsgedraaid), blijft het meer dan een uur lang genieten van de bloedmooie composities van Luc de Vos. Bovendien bevat deze plaat aardig wat van mijn favoriete Gorki-songs. Eigenlijk verdient hij het dan ook om mijn CD-speler wat vaker te bewonen, maar goed, af en toe moet je al eens wat nieuwe groepen ontdekken, niet waar?
Soms heb ik de indruk dat het succes van wereldsong Mia en de ietwat ludieke tv-optredens van zanger de Vos het uitstekende oeuvre van Gorki in de schaduw stellen. Ik kan me anders niet voorstellen waarom deze geweldige muziek verstoken blijft van de aandacht die het verdient. In navolging van Zachary Glass vind ik eveneens dat de productie, waar veel kritiek op was, de plaat naar een hoger niveau tilt.
De nummers dan ... Daar kan ik kort over zijn: 13 songs, 13 keer raak! Zo'n lied als Ik Ben Aanwezig is toch werkelijk van het allerbeste dat ons Belgenlandje ooit het universum heeft ingestuurd:
Dronken vrouwen op de kermis met ballonnen het was
Zondag een kale hond die jankte als mijn broertje
Toen die klein was en ik dacht aan dat examen
Het was te moeilijk voor mijn zieke geest
Zo'n prachtige tekst kan alleen ontsproten zijn aan het brein van Vos.
Andere persoonlijke favorieten op Ik Ben Aanwezig zijn Aan De Rand Van De Beschaving, Wie Zal Er Voor De Kinderen Zorgen, Vaarwel Lieveling, Mijn Dierbare Vijand en Punk Is Dood.

Nederlandstalige muziek die wel politiek correct is. Op zich geen slecht idee, maar mijns inziens is dit een halfgeslaagde poging. Sporadisch is deze cd goed, maar toch scheidt deze band niet altijd het kaf van het koren.

Nummers van het niveau Vaarwel Lieveling en Ik Ben Aanwezig hebben we al in lange tijd niet meer gehoord van Luc Devos. Jammergenoeg staan er ook nummers op waar ik (op dit moment) weinig mee heb.

Twee echte uitschieters - Vaarwel lieveling en Punk is dood - af en toe een paar knappe melodieën of teksten, maar godallemachtig, waar is de puntigheid van weleer naartoe? Geen enkel nummer dat korter is dan 4'11", terwijl ze bijna allemaal korter hadden gekund en gemoeten. Het lijkt me dat de producer van dienst de soms zwakke nummers naar een hoger niveau hoopte te tillen door een over-the-top-productie en lang uitgesponnen finales, maar het enige wat wordt bereikt is dat de verveling toeslaat en zelfs de betere nummers compleet naar de haaien gaan. De Vos zingt traag en ongeïnspireerd, en dan gaat die wat zeurderige stem van hem echt wel op de zenuwen werken. 't Is jammer: begonnen als topband, maar steeds verder zakten ze weg. Na deze cd was ik definitief afgehaakt.

Vaarwel Lieveling is het mooiste Nederlandstalige nummer die ik ken.

Nostalgie voor mij. Mijn eerste Gorki-album dat ik aanschafte. Pas daarna eerder werk pas echt ontdekt (als Ollander die pas rond die tijd Stubru ook zo ongeveer"ontdekte"). Enorm veel gedraaid in die tijd. Als "eerbetoon" vandaag weer eens beluisterd. Was alweer veel te lang geleden merkte ik... blijft een prima plaat! M.i. één van de betere, zo niet hun beste.

Zelden zo'n geweldige klap voor mijn bolus gehad als van de week. Ik wist van het bestaan van Gorki maar nooit zo aandacht aan besteed tot aan nu ............... Wie zal er voor de kinderen gehoort op StuBru in de auto en kippenvel van kruin tot teen, nu na 12 maal achter elkaar weer !!!. FANTASTISCH. Zonde, zonde, zonde van Luc.

Toevallig, zo heb ik Gorki ook echt leren kennen, via wie zal er voor de kinderen zorgen op StuBru

Daarna ben ik ook dit album gaan beluisteren. In het begin vond ik niet elk nummer even goed, maar na een paar luisterbeurten valt alles wat meer op zijn plaats, zeer goed album..

De beste plaat van Gorki als je het mij vraagt. Zoveel sterke nummers bij elkaar. Helaas pas te laat ontdekt en daardoor ze nooit live kunnen aanschouwen.

Luc de Vos was inderdaad lichtelijk geniaal zoals hij zelf ooit zei.

Dit is een onvoorstelbaar mooi album. Het roept diepe gevoelens van melancholie en nostalgie bij me op. Wie Zal Er voor de Kinderen Zorgen, Vaarwel Lieveling en Punk Is Dood zijn mijn favoriete nummers.

Dat nummer gaat door merg en been. Het ontroert me keer op keer.

Vorige week de biografie van Luc de Vos eindelijk gelezen; ging ook in op de verschillende producers van de Gorki/Gorky-albums. En inderdaad hier lijkt OK Computer een belangrijke bron van inspiratie te zijn geweest, wat niet iedereen even goed kon waarderen destijds. Ik vind het echt heel erg goed gelukt, van begin tot eind een boeiend album. Maar een slecht Gorki-album is ook niet gemaakt en zal helaas ook niet meer gemaakt worden.

Ben al van in het prille begin een Gorky/Gorki fan, mijn tienerjaren werden meermaals gekleurd door Luc de Vos zijn aparte, prachtige teksten. Het is bijgevolg enorm fijn om nog eens door hun albums te gaan na ze toch alweer een hele tijd niet meer beluisterd te hebben. Deze Ik Ben Aanwezig leunt qua sound dicht aan bij OK computer zoals hierboven al eerder vermeld. Het is de enige Gorki plaat waar de electronica muzikaal wat in de pap te brokken krijgt. Ook een ontzettend sterk Gorki album deze maar moet eerlijk zeggen dat ik van hen geen enkele tegenvaller ken.
Ze klinken vintage Gorki in 'Wie zal er voor de kinderen zorgen?' en 'Wij dansen en zingen' terwijl ze op 'Punk is dood' hun sound nog meer uitpuren om uit te komen bij een van hun beste songs. 'Adam is dood', 'Wij slapen aan de lopende band' en zeker 'Een blinde brombeer' zijn gevolgen van de meer experimentelere kant doorheen synths en een stevige beat aangedreven. Wat mij betreft is dan vooral 'Een blinde brombeer' onweerstaanbaar; de gitaar klinkt ontregeld, de drumbeat stevig op de voorgrond en de Vos die een ogenschijnlijk kinderlijk simplistische tekst zingt met een tragiek in zijn stem. Ik hou van dit soort songs; alsof de makers hun song een beetje willen saboteren maar de song steeds de bovenhand krijgt.
Het enige minpuntje vind ik 'Ons brave wonderkind'; geen slechte song maar er staan teveel betere op dit album en deze valt dan wat te licht uit.
Voor de rest was het de afgelopen dagen weer een aangename herbeluistering van dit album, iets wat ik de laatste tijd meer ga doen met albums die mijn tiener- en twintiger jaren kleurden. A walk down memory lane...

Leuk om te lezen. Destijds dit album blind gekocht op basis van de Oor-recensie, waarin ook werd verwezen naar OK Computer. Als ik me niet vergis werd er in de recensie van Eindelijk Vakantie! nog gemeld dat er uiteindelijk maar een paar honderd exemplaren waren verkocht, maar ik ben blij dat 'ie bij mij in de kast staan.

Het titelnummer (met een zeldzame bijdrage van Tom Barman in het Nederlands) en vooral Punk Is Dood zijn absoluut fantastisch. Die laatste is überhaupt wel mijn favoriete Gorki-nummer denk ik.